Het begin
Van 1990 tot 2007 had ik een solopraktijk in het centrum van Enschede. Vanaf 1992 was ik ook huisarts opleider bij de VU en vanaf 2001 ook huisarts-docent. Op deze manier kreeg ik een duidelijk beeld wat de jonge dokter in die tijd als ideale praktijkvorm zag. Mij werd duidelijk dat dit geen solopraktijk meer was. Het was me daardoor al snel duidelijk dat als ik t.z.t. mijn praktijk netjes wilde overdragen ik naar een andere praktijkvorm moest zoeken. Na enige jaren van voorbereiding ben ik op mijn 54ste met drie gelijkgestemde collegae in 2007 gestart met een Hoed.
Vanaf 2008 heb ik steeds een hidha gehad en hoe meer je de 60 nadert , hoe meer je naar hidha’sgaat kijken als potentiële opvolger. Twee mogelijke kandidaten namen echter een andere route (praktijk), waarbij ik er achter kwam dat dit ook te maken had met het feit dat ik niet duidelijk was over mijn eigen perspectief, omdat ik dat niet helder voor ogen had.

Het voorsorteren
Vanaf 2013 ben ik dit met mijn collegae gaan formuleren. De opvolger moet passen in de praktijk (lees: klik met personeel) en de Hoed. Ik heb voor mijzelf een periode gekozen wanneer ik de praktijk zou willen beëindigen. Ik koos voor tussen mijn 65e en 67e.
Op de huisartsenpost waarvan ik de medisch directeur was, sprak ik veel met waarnemers en vroeg hen naar hun toekomstplannen. Het is zo belangrijk dat je zelf begrijpt wat deze jonge waarnemers motiveert en drijfveren zijn. Ik nodigde sommige daarvan uit om eens een kopje koffie te komen drinken op de Hoed. Eén van hen is als gevolg daarvan een periode komen werken bij mij en mijn Hoed collega en heeft in 2015 de praktijk van mijn collega overgenomen.

Dilemma? Of plannen aanpassen
Een ander is begin 2014 bij mij komen werken en omdat er een goede klik was met de Hoed collega en het personeel, kreeg ze interesse om mijn praktijk over te nemen. Ze wilde dat echter graag met een collega uit de opleiding gaan doen. Voor mij ontstond toen het dilemma om met haar verder te praten over een eventuele overname maar dan eerder te moeten stoppen dan mijn planning was. Ik wilde echter ook niet dat ze zou vertrekken om een andere praktijk over te nemen (want die waren er genoeg). We hebben toen een intentieverklaring opgesteld waarin ik aangaf op 1 jan 2016 de praktijk te verlaten en zij zou voor die tijd niet weggaan. Vanaf dat moment hebben we een stappenplan gevolgd. Patiënten werden geïnformeerd en chronische patiënten persoonlijk stapsgewijs overgedragen. Steeds zijn de Hoed leden en het personeel meegenomen in al deze stappen.

De overdracht
We namen ieder een eigen financieel adviseur om de zakelijke kant te regelen van de overname. Wij konden ons blijven richten op de inhoud. Patiënten moeten vertrouwen hebben in hun huisarts dat is de kracht van ons vak, maar ik vind dat ze er dan ook op moeten kunnen vertrouwen dat hun dokter zijn uiterste best doet een opvolger te vinden.

Het afscheid
Na anderhalf jaar nam zij de praktijk over en ben ik waarnemer geworden, wat overigens heel erg leuk was. Meekijken in de keuken van collegae en langzaam afscheid nemen van het vak.
Voor mij kwam de overname zeker 2 jaar te vroeg, maar ik vond het uiteindelijk belangrijker om de praktijk over te dragen aan de juiste opvolger. En ook een opvolger te hebben.

Pensioen betekent zorgen voor de 3 P’s.

• Zorg voor inzage in jouw Persoonlijke (financiële) huishouding en
• Zorg voor jouw Personeel en
• Zorg voor jouw Patiënten

Dit bereik je door op tijd voor te sorteren ( 7– 10 jaar). Ga het gesprek aan met de waarnemers . , toon belangstelling, nodig ze uit voor een kopje koffie. Verdiep je in de potentiele opvolgers. Wat weet je van hun wensen, hoe ervaren zij het huisartsen vak en welke visie en missie streven naar als praktijkhouder. En soms is het nodig om je eigen tijdsplanning of keuzes aan te passen, wees daartoe bereid.

Ate Jeeninga.