Een dag uit het leven van Krijn Meutstege, 1e jaars huisarts in opleiding van de Huisartsopleiding Twente AmsterdamUMC/VUmc:
Oost West, West Oost
Vijf maanden huisartsenopleiding zijn inmiddels verstreken. De Haagse meeuwen die mij de afgelopen 3 jaar wekten, hebben nu plaatsgemaakt voor de Enschedese stadsduif. Soms is het tripje terug naar de roots even onwennig, tegelijkertijd warm en vertrouwd.
We zijn onderweg naar een euthanasie. De tweede die ik meemaak en waar ik zelf een actievere rol in heb gespeeld. Ik herinner me één van de gesprekken die ik met de patiënte heb gehad toen ik tijdens een zelfstandige dag bij haar langs ging. Ze was in Delft geboren, getrouwd met een Twentse man en vervolgens hierheen verhuisd. “Ter wereld komen in het westen, sterven in het oosten”, zei ze mij. “Heeft u Delft veel gemist?” vroeg ik haar vervolgens. “Elke dag jochie! Maar hier heb ik mijn rust gevonden, en straks de eeuwige.” “Je kan hier echt wel meer dan alleen rusten hoor”, grapte ik trots. Ze lachte en tikte mij op de arm.
Nu is het zover. We arriveren en we praten wat. Iedereen is verdrietig. Het hondje dat mij bij visites altijd uitbundig begroette, gaat nu vlak voor het toedienen van de medicatie demonstratief voor mij staan. De vrouw geeft mij haar hand en het hondje gaat liggen. De euthanasie verliep vlot en kalm.
Later sprak ik de familie. “Bijzonder dat jullie hondje zo tussen mij en je vrouw in ging staan hè”, zeg ik. ”Oh ja die hond bedelt om koekjes bij mensen die op bezoek zijn. Maar ’t is een lief beest hoor.” Twentse nuchterheid. Even weer wennen, tegelijkertijd warm en vertrouwd.
