Op de motor naar het AMC voor een patiënt

Enschedese huisarts Rob (70) zette voor al zijn patiënten een stapje extra

Een goed moment. Zo noemt Rob Bonfrer het besluit te stoppen als huisarts. Hij heeft ‘een mooie leeftijd’, 70 jaar. Jongere collega’s beheersen moderne (computer)vaardigheden beter dan hij. „Als ik door zou gaan, zou ik mijn patiënten te kort doen.” Het laatste dat-ie zou willen. Hij vertelt in zijn praktijk, die hij Verbondenheid heeft genoemd. „Een mooi begrip, dat las ik in een katholiek weekboekje.” Zijn bruine ogen kijken door een gouden montuur. De korte haardos is grijs. Rob Bonfrer omzeilt geen vraag. We kennen elkaar 28 jaar, dat scheelt. De patiënt interviewt zijn dokter.

Zwervend bestaan

Na de studie medicijnen lijdt Bonfrer een zwervend bestaan als waarnemer, van Vlieland tot het Zeeuwse Goedereede. „De familie ging mee.” Er is dan een overschot aan huisartsen. „Bij sollicitatiegesprekken, die je met een gemeente moest voeren, stonden 200 tot 300 kandidaten in de rij.” Andere tijden.

Zijn kinderen krijgen vriendjes en willen zich settelen. De schoonfamilie, met een protestantse predikant als schoonvader, woont in Den Ham. Bonfrer neemt een baan aan als arts in het Almelose verpleeghuis Meulenbelt. Het gezin koopt een huis in Vriezenveen.

Als hij de huisartsenpraktijk van Salverda aan de Hogelandsingel in Enschede kan overnemen, hapt-ie toe. Op de deur prijkt een veelzeggend bordje: ’s Morgens Ziekenfondspatiënten, ’s Middags Particulieren. Andere tijden, ook praktisch. De dokter werkt zonder computer, mobieltje en assistente en schrijft recepten uit – al dan niet leesbaar.

Eénpitter

Bonfrer verhuist drie keer: naar de Brinkstraat, de Tegelerweg (een verbouwd schoollokaal, daarna in drie containers) en de Madioenstraat, het huidige adres. Hij werkt solo, als éénpitter. „Een uitstervend ras, van huisartsen op leeftijd.” Hij kiest niet voor een groepspraktijk. Bewust. „Als éénpitter hoef je niet twee, drie keer te vergaderen over een koffiezetapparaat. Ik kijk in de Consumentengids naar de beste en koop die.”

Hij heeft bloedhekel aan oeverloos overleggen. „Gruwelijk, laat mij maar dingen doen. Ik heb nog nooit het gevoel gehad: wat was dit een nuttige vergadering. Het is gewoon mijn taal niet.”

Aan de muren hangen de paus, Maria en Jozef. Bonfrer, jarenlang koorknaapje in de St. Bavokerk in zijn geboortestad Haarlem, is religieus. „Als jongetje vond ik mijn Hemelse Vader aardiger dan mijn eigen vader.” Dat is later verbeterd.

Tijd van doden

Zijn katholieke geloof zou kunnen botsen met medische kwesties over leven en dood. Maar de dokter is ook pragmatisch. „In het Bijbelboek Prediker las ik: ‘er is een tijd van doden en een tijd om te genezen’. Dat vond ik wel passen bij euthanasie.” Hij heeft zijn weg erin gevonden. „Ik heb het niet vaak hoeven doen, geen tien keer. De eerste keer vond ik het eng en griezelig. Ik vroeg er een collega bij. De eerste man zie ik nog op bed liggen. ‘U laat me niet in de steek’, riep hij naar me. Hij was klaar om te sterven.”

Hij is begaan met zijn 2800 patiënten. „Dat vond ik voor mezelf het maximum. Anders zou het me boven het hoofd groeien.” Betrokken. Als onze zoon (dan 15) voor leukemie wordt behandeld in het AMC, stuurt Bonfrer de motor naar dat Amsterdams Medisch Centrum. Het (onverwachte) bezoek maakt indruk. „Als het kon, deed ik dat.” Hij kent de goede afloop.

Bonfrer is in Vriezenveen blijven wonen, meestal pendelend op de Honda. „Je neemt letterlijk en figuurlijk wat afstand.” Bovendien: „Thuis kan ik met gemak zeven auto’s kwijt. Hier in Enschede lukt dat niet.” Nadat de dokter met bloedvergiftiging in het ziekenhuis komt (in 2019), is een manager aangenomen. Bonfrer is vader van David, Manon (zij werkt in de praktijk) en Esther; hij is gescheiden. „De nieuwe liefde is de vrijheid.”

Tweedehands autootje

Hij krijgt zeven jaar geleden breeduit publiciteit als hij een tweedehands autootje koopt voor de armlastige Shirley (dan 38), een patiënte. De ‘barmhartige huisarts’ betaalt 1.450 euro voor een Hyyundai Atoz, zodat zij haar kinderen niet door weer en wind op een brommertje naar school hoeft te brengen. Het blijft niet bij eenmalige sponsoring. Bonfrer vindt dit jaar in Almere een jongere auto, 30.000 kilometer op de teller. Shirley is er blij mee.

Een opvolger wordt gezocht. Lastiger dan in zijn jonge jaren. „Toen kon je het vergelijken met het overnemen van een slager of groenteboer. Nu heb je het over een hele supermarkt, met assistentes, praktijkondersteuners en ketenzorg.” De Twentse Huisartsen Onderneming Oost-Nederland (THOON) begeleidt dat. „Om te voorkomen dat de praktijk in handen komt van een commerciële partij.”

Rob Bonfrer neemt woensdag 29 december afscheid met een drive-through in Hangar 11 op vliegbasis Twenthe, van 14.00 tot 17.00 uur. Coronaproof.

Bron: Tubantia 26-12-21

 

Wil je een notificatie ontvangen wanneer we nieuwe vacatures en nieuws plaatsen? Klik op ja om je in te schrijven Nee Ja